MVV

Woensdagavond 14 mei 2003 mocht Burgemeester Leers van Maastricht de
begrafenis aankondigen van MVV. De verzamelde supporters schrokken zich
lamlendig en gingen door het lint terwijl menige Rodafan het uitschaterde en
zijn knieën blauw sloeg van de pret. Uitgelachen? Welnu dan is het nu even
tijd voor bezinning.

Op het moment van schrijven staat MVV volgens Het Limburgs Dagblad, met
anderhalf been in het graf. De gemeente weigert financiële steun en ziet
geen noodzaak tot aanpassing van het bestemmingsplan rondom de Geusselt. Als
gevolg hiervan blijft de Maastrichtse voetbalclub achter met een
schuldenlast van 1,5 miljoen euro waardoor geen enkele weldenkende sponsor
er ook maar aan denkt om zijn geld in de richting van de Geusselt te
schuiven.

Tijdens de fatale raadsvergadering verzamelden zich buiten het raadhuis de
laatste 250 rood-witte die hards die de club na vele jaren bestuurlijke
ellende trouw zijn gebleven en na het definitieve nee-woord van Burgemeester
Leers finaal door het lint gingen. Begrijpelijk en misschien ook wel deels
terecht. Begrijpelijk omdat het genadeschot voor hun club nu daadwerkelijk
aanstaande is en men hun grote hobby c.q. passie definitief vaarwel moet
zeggen en deels terecht omdat juist dat handjevol getrouwen dat op de
bewuste woensdagavond de markt bevolkte daar geen enkele schuld aan had en
niets anders kon dan zich machteloos de keel laten afsnijden. Zij waren
degenen die het laatste heilige vuur smeulende hielden, het kloppende hart
van de club. Maar wat echter niet terecht is dat zij de schuldvraag nu
eenzijdig op het bord leggen van Burgemeester en gemeentebestuur.

Wat kan het gemeentebestuur er namelijk aan doen dat MVV sinds
mensenheugenis wordt bestuurd door onbetrouwbare en ondeskundige
zakenlieden? Heeft men zich de laatste jaren niet vaak genoeg laten bezeiken
door MVV bestuurders en hun loze belofte vol popelende sponsoren en
bestuurlijke reorganisaties? Wat kan Leers er aan doen dat er bij een club
uit de onderste regionen van de Gouden Gids divisie spelers rondlopen die
tot 1 en zelfs 2 ton per jaar opstrijken? En ligt het dan aan de overheid
dat er in Maastricht nauwelijks belangstelling is voor de club? Een stelling
op L1 radio op de middag voor het nekschot van de gemeente leverde
overduidelijk het bewijs: zelfs de geboren en getogen Maastrichtenaar vindt
het belachelijk dat de club voor de derde keer in vier jaar tijd gered zou
moeten worden door de gemeente. En zo bleek ook het door voorstanders zo
vaak aangehaalde 'maatschappelijk belang' niets meer dan een snel
leeglopende luchtbalon.

Waarom richtte de woedende aanhang zich die hete avond dan toch vooral op de
burgemeester? Waarom bleven de verantwoordelijke bestuurders uit het heden
en verleden buiten schot? Waarom werd de frustratie niet geuit naar die
honderdduizenden regiobewoners die de club systematisch negeren? Waarom
stelt men geen vragen aan het Maastrichtse bedrijfsleven dat nimmer een cent
over had voor de voormalige lokale trots? Op alle fronten is gefaald,
tekortgeschoten en geblunderd maar de overheid die uiteindelijk geheel
terecht en conform het democratisch proces het zware oordeel moet vellen
heeft het ineens allemaal gedaan... Laten we het maar op houden dat één en
ander gebeurde in een vlaag van acute verstandsverbijstering en getuige het
onheil dat de club over zich heen kreeg valt ook daar wel enig begrip voor
op te brengen.

En dus scandeert men nu op de Maastrichtse markt luidkeels dat Leers een
'Roda-mof' is en wrijft menige Rodafan zich in de handen. Het gegniffel en
geschater is in de Mijnstreek Oost niet van de lucht en het aanstaande
afsterven van het betaalde voetbal in Maastricht is voor menigeen reden voor
feest. Maar waarom? Natuurlijk is het grappig als een aartsrivaal het loodje
legt en gezien de vijandelijkheden over en weer zou in Maastricht in
omgekeerde richting precies hetzelfde zijn gebeurd. En daarnaast is het
natuurlijk ook zo dat juist die laatste fanatieke MVV-ers een jaar geleden
nog luidkeels verkondigden dat ze liever failliet gingen dan te fuseren tot
een FC Limburg. Lachuh!

Maar mensen lach niet te hard. Want wordt het er allemaal leuker op zonder
MVV en een tot hoofdklasseniveau uitgekleed Fortuna? Zijn we de opwindende
derby-days uit het verleden dan nu alweer vergeten? En is het verscheiden
van MVV niet een teken aan de wand? Geeft het niet ook aan hoe broos de
voetbalwereld is? Nu is het MVV maar het had ook Twente, Utrecht, NAC of
Vitesse kunnen zijn. Sterker nog, de enige reden waarom de normaal zo laffe
KNVB straks de stekker uit MVV trekt is omdat zij een voorbeeld wil stellen
en dat niet durft bij de grote publieksfavorieten uit de eredivisie. Maar
wat als wij straks eens in zwaar noodweer geraken? Zoals bekend staat Roda
niet bepaald hoog op de prioriteitenlijst van de voetbalbond.

En dan zijn er nog de MVV-supporters. De laatste der mohikanen die zich op
het uur U de moeite namen om naar de markt te reizen. Moeten we lachen als
we hen zien doorslaan op L1? Zijn zij eigenlijk niet juist supporters van
het soort dat respect verdient? En elke zichzelf respecterende die-hard fan
van welke club dan ook zou zich bij het zien van de beelden uit Maastricht
eens moeten afvragen hoe hij of zij zelf zou reageren in een gelijksoortige
situatie. Je moet er toch niet aan denken?

Het naderende faillissement van MVV is onafwendbaar en het verlies van de
licentie feitelijk terecht. Er is een fikse schuld, geen geld, geen
sportieve toekomst, nauwelijks maatschappelijk belang. Dat de gemeente
bijstand weigert is gezien het recente verleden óók geheel terecht. Maar
desondanks is het verscheiden van MVV een trieste zaak voor het Limburgse
voetbal, een duidelijk symptoom van de woekerende ziekte die het Nederlandse
voetbal teistert en een regelrechte ramp voor de achterblijvende fanatieke
aanhang. Uitbundig leedvermaak is mijns inziens dan ook niet op zijn plaats.

En degenen die mij voor gek verklaren wil ik graag herinneren aan de
avonturen en mooie verhalen die de thuis- maar vooral ook de uitduels tegen
MVV in het verleden hebben opgeleverd. Roda - MVV was altijd dé derby, daar
kon de opkomst van Fortuna niets aan veranderen. Er was altijd wel iets
loos. Soms positief soms negatief, maar er gebeurde altijd wel iets. Onze
dichtsbijzijnde rivaal is straks PSV. Is er iemand die een dozijn fraaie
anekdotes kan vertellen over de uitstapjes naar het Philips stadion? Nou
dan...

Frank Booth


© Koempels Pleasure Dome