Column

FORZA GARBA (23 12 1999)

Wat is dat toch met die Lawal? Naar Kerkrade gehaald als echte baltovenaar,
aanvankelijk redelijk succesvol maar gaandeweg meer en meer verguisd.
Ondanks een sympathieke inborst, een fabuleuze techniek en zelfs een
geslaagd optreden tijdens het WK van 1998 kan Lawal amper twee jaar later
geen goed doen bij een groot deel van het Rodapubliek. Gaat het hier om
racisme? Getuige de vele ontoelaatbare verwensingen wel. Of praat het
geestelijk minder bedeelde gedeelte van de fans gewoon maar met de kleine
groep grofgebekte brallers mee? Onwetendheid dus? Onnozelheid? Wie zal het
zeggen? Feit is echter wel dat Lawal zichtbaar gespannen aan een actie
begint omdat hij meer tegen zijn eigen publiek loopt te ballen dan tegen
zijn directe tegenstander en dientengevolge nooit meer zijn beoogde nivo
benaderde.

WERKPAARDEN
En dat terwijl de ware liefhebber hoort te smullen van die kleine
flonkerende maar helaas schaarse momenten die de Nigeriaanse speler zo
kenmerken: zijn kleine haast onzichtbare maar oh zo geniale steekpassjes die
getuigen van een groots spelinzicht en de nodige voetbalintelligentie, de
hemelse kaatsballen en zijn voor Rodabegrippen toverachtige techniek. Lawal
als een subtiel flonkerend stukje edelmetaal tussen de mannen van staal van
het uit harde werkers opgetrokken Roda JC.
Het Rodapubliek, dat de mijnwerkersmoraal (terecht) nog hoog in het vaandel
voert wil echter actie, inzet en zweet zien en een speler die niet voor elke
meter knokt wordt dientengevolge al snel in de ban gedaan. Zodoende ligt het
voor veel tribuneklanten voor de hand om een speler als Lawal met argusogen
te volgen omdat voetballers met zijn stiel nu eenmaal luier ogen en
misschien zelfs ook wel wat luier zijn, maar wat maakt dat laatste uit als
je andere kwaliteiten hebt? Zoals gezegd, er zijn nu eenmaal werkpaarden en
luxepaarden en een sterk voetbalteam bestaat uit de juiste mix tussen
beiden. Helaas niet volgens een groot deel van het Rodapubliek.

ACCEPTATIE
Het is echter onterecht om de kwestie Lawal in zijn geheel in de schoenen
van het Rodalegioen te schuiven want een club die spelers uit een andere
cultuur laat overkomen en vervolgens weinig doet aan integratie of passende
opvang draagt eveneens haar steentje bij aan de teloorgang van een belofte.
Stel, je komt uit Nigeria, uit een hechte gemeenschap met een eigen,
vertrouwde cultuur en je wordt na achterlating van je familie en vrienden in
een flatje in Kerkrade gedropt... Er zijn minder ernstige redenen te
bedenken om je voor een trein te werpen.
En hoe zit het met de acceptatie binnen de spelersgroep? De schamele keren
dat Lawal na een wedstrijd aanwezig was in de kantine bleek hij altijd in
het gezelschap van niet-Nederlandstalige ploeggenoten, meestal Tchoutang of
Kalac. Ik kan natuurlijk niet in de keuken van Sef kijken, maar is dit enkel
toeval?

TRAPTECHNIEK
Als gevolg van deze situatie is Lawal dus nooit kunnen uitgroeien tot de
speler die hij had moeten worden. In zijn eigen land werd en wordt hij
aanbeden en geniet hij meer aanzien dan bijvoorbeeld zijn Kerkraadse
voorganger Babangida, maar in Kerkrade staat hij nu, in de bloei van zijn
carrière vooral te boek als lui en mislukt. En probeer maar eens van dat
stigma af te komen als je het elke keer weer naar je hoofd krijgt
geslingerd.
Een eerlijke kans om het Roda-publiek van hun ongelijk te overtuigen heeft
Lawal dan ook niet gekregen. Zelfs na uitstekende wedstrijden die hij door
zijn toedoen besliste werd hij niet tot man van de wedstrijd gekozen terwijl
publiekslievelingen als Van der Luer na een avondje draven in de Kantine
luidkeels worden toegezongen en grabbelaar Kalac na een wedstrijd waarin hij
drie keer een bal klemvast heeft door de supporters wordt omhelst als ware
hij de nieuwe Jan Jongbloed.
En hoe zit het met Lawal's uitstekende traptechniek en zijn gevaarlijke
hoekschoppen? Daarvoor heeft Roda iemand anders in dienst zodat Garba ook
die specialiteit voor zichzelf heeft moeten houden. Eenieder die Garba in
het Nigeriaanse elftal ooit een corner zag nemen weet echter beter maar
zover gaat de interesse van de gemiddelde Roda-fan niet eens.

MVV
Tekenend voor de veroordeling van Lawal was de wedstrijd tegen MVV. Twee
keer vijfenveertig minuten lang had een deel van de mensen op de
Noordtribune enkel oog voor Garba's fouten en missers. De reactie van
sommigen was Roda-onwaardig en meer dan beschamend. Garba haalde
uiteindelijk zijn gram door de assist te verzorgen voor de eerste twee Roda
goals en zelf te tekenen voor treffer nummer drie. Bij elke andere club ter
wereld zou de verantwoordelijke voor zo'n nadrukkelijk aandeel in de
overwinning op de grootste rivaal zijn bejubeld, op een voetstuk zijn
geplaatst en tot tijdelijke godheid zijn gekroond. Zo niet in Kerkrade. Daar
bleef Lawal gewoon "dae voele zjwatse".

FANCLUB
Gelukkig lijkt er langzamerhand een kentering te komen. Nu het elftal de
laatste weken slecht draait blijkt Garba Lawal een van de beste, meest
constante en dragende spelers. De wedstrijd tegen MVV heeft bij velen de
schellen van de ogen doen vallen. Iets wat overigens al eerder had moeten
gebeuren. Bijvoorbeeld toen Garba een even fraai als loepzuivere doelpunt
tegen Vitesse afgekeurd zag.
Op internet heeft een kleine groep actieve Rodacyberfreaks zich bijeengepakt
en op de mailinglist van hun club een virtuele Garba-fanclub opgericht.
Waarom? Niet omdat ze allemaal vinden dat Lawal de sterren van de hemel
speelt, dat zou inderdaad teveel eer zijn, maar omdat zij zich er wel van
bewust zijn dat een speler alleen dan beter kan presteren als er de nodige
support is. Van scheldpartijen en onzuivere aantijgingen is nog nooit iemand
beter gaan ballen. Alleen met de nodige steun vanaf de tribunes kan een
speler zijn verwachtingen inlossen en de mensen van de mailinglist hebben
gelukkig nog de hoop dat ze de echte Garba ooit nog eens in Kerkrade aan het
werk kunnen zien voordat hij straks ergens in Italië of Spanje furore zal
maken.
De vrees is echter dat het daarvoor inmiddels te laat is.

A.N. Tipier