Column

Grijze Mario (5-2-99)

De meest irritante en inconsequente aller scheidrechters schrijdt, als ware
hij koning voetbal zelve over de groene mat en weigert zichzelf weg te
cijferen in het belang van een leuke pot. Hij voelt zichzelf belangrijker
dan, nee zelfs zichtbaar verheven boven de simpele broodvoetballers en kijkt
dan ook neer op de supporters langs de kant. Hij belichaamt als geen ander
de penibele situatie waarin het Nederlandse voetbal zich vandaag de dag
bevindt: Enkel oog voor het eigenbelang, de persoonlijke successen en het
geld. Likken naar boven en trappen naar onder.

Omdat hij hard aan het werk is aan zijn schnabbelcarièrre verschijnt hij
regelmatig met zijn gepermanente kop in TV-spelletjes en draaft hij in zijn
vrije uren op in talkshows. Daarin verhaalt hij dan over die Oprachtige¹
voetbalsport, terwijl hij eenmaal op de groene mat nauwelijks nog respect
voor de sport, haar beoefenaars en hun volgelingen tentoonspreidt, omdat hij
pas werkelijk in zijn nopjes is als hij kan opereren tussen de echte grote
sterren in de hoop dat iets van hun grootsheid op hem afstraalt. Hierdoor
wordt er tijdens de wedstrijden waarbij één van de Nederlandse toppers
betrokken is regelmatig met twee maten gemeten, maar daar zal inmiddels
niemand meer van opkijken.

Voor een ordinaire pot als Cambuur - RKC hoef je hem al helemaal niet meer
wakker te maken, tenzij Canal+ met vierentwintig rollende camera¹s present
is en hij (mediageil als hij is) na afloop nog even zijn zegje mag doen.
Zoals tijdens de diverse WK¹s en EK¹s die hij mocht begeleiden en waar hij
steevast wist te melden dat hij eigenlijk liever had dat Nederland er maar
snel uit zou vliegen zodat hij kans had op de leiding van de finalepartij.
Zoveel voetballiefhebber is Mario van der Ende, want (de echte kenner had
het natuurlijk al lang door) daar hebben we het hier over.

Het ergste van alles is eigenlijk nog dat grijze Mario zo godverdomde
voorspelbaar is geworden. Neem nou de bekerwedstrijd Roda-Ajax. Het gevloek
en geroezemoes op de tribunes nadat de grijze popiejopie op het veld werd
ontdekt sprak voor zich en de dubieuze beslissingen in de tweede helft van
de wedstrijd had iedereen dan ook zien aankomen.

Niet dat Roda de wedstrijd vanwege Mario¹s wanprestatie verloor -dat het ten
onder ging tegen Ajax had het helemaal aan zichzelf te wijten- maar ik ben
er wel van overtuigd dat de sfeer op het veld en op de Noord-tribune minder
grimmig zou zijn geweest met een eerlijke arbiter tussen de kalklijnen. Het
had op zijn minst een hoop vliegende voorwerpen, vocale verwensingen en een
indrukwekkende fluim van Ger Senden gescheeld.

Van der Ende¹s net iets te lange, provocerende en minachtende blik in de
richting van het Roda-legioen halverwege de tweede helft zegt dan ook meer
over hem dan ik ooit in één artikel zou kunnen neerpennen. In die lange
seconden werd in één klap duidelijk dat je een legioen niet in toom kunt
houden middels boetes en de dreiging van een stadionverbod terwijl degene
die het smeulende vuurtje aanwakkert onschendbaar blijft. Zolang de zwarte
Piet telkens weer eenzijdig bij de supporters wordt gedeponeerd en het kwaad
niet bij alle wortels wordt aangepakt blijft het aldus dweilen met de kraan
open, en daar kunnen geen duizend clubcards iets aan veranderen.

A.N. Tipier