Column

De Derby (24-2-99)

Het was weer derbytijd in Maastricht. Terwijl de schaarse fans van de
plaatselijke FC zich zorgen maakten om de vele schorsingen trad het
Kerkraadse kamp het beladen duel vol vertrouwen tegemoet. Roda zou immers
strijden voor een Europees ticket en MVV streefde naar lijfsbehoud. Er stond
dus wat op het spel en niet alleen op het veld. Maar dat laatste werd met
name aangewakkerd door het Limburgs Dagblad, TV Gazet en Dagblad De
Limburger.

Op de burelen van het Limburgs Dagblad in Heerlen meende men op de
oorspronkelijke dag van de derby namelijk een voorpagina-artikel te moeten
plaatsen over het anti-MVV gevoel dat onder de Kerkraadse aanhang zo sterk
zou leven. Een wakkere reporter was er nl. achter gekomen dat er
Roda-sjaaltjes circuleerden met de opdruk O110% anti MVV¹ en OOpgeruimd
staat netjes¹ en meteen werd in het artikel een link gelegd met de dood van
de Ajax-fan Picornie en andere gewelddadige uitwassen. Diezelfde dag viel op
TV-Gazet te lezen dat de berichtgeving van de krant als olie op het vuur zou
werken op de gespannen sfeer maar ook haar redactie aarzelde niet om even
later het gewraakte clubsouvenir ondersteund door opruiende teksten
beeldbuisbreed in beeld te brengen voor iedereen die de foto in de krant nog
niet had gezien. Hoezo sensatiejournalistiek?

En dat alles voor een attribuut dat op dat moment al een half jaar open en
bloot verkrijgbaar was in en rond Kaalheide en al bijna anderhalf jaar
eerder werd voorafgegaan door speldjes met dezelfde opdruk. Hier in
Maastricht wist men allang van het bestaan van de sjaals af omdat
afbeeldingen hiervan al te bewonderen waren in diverse fanbladen en op het
internet terwijl ze bij Roda al zo waren ingeburgerd dat ze na de
thuiswedstrijd tegen Sparta zelfs al gesignaleerd werden in het
Ovriendenhome¹ van de club en daar komt nou niet bepaald het grootste
uitschot onder de voetbalfans (zoals de eigenaars van de OAnti MVV¹
artikelen in de krant en op TV tussen de regels door werden omschreven) bij
elkaar voor een glas bier en een sneetje zure zult.

De wedstrijd ging uiteindelijk niet door en werd verplaatst, waarna de storm
voorbij leek. Totdat nu Dagblad de Limburger het supportersvuurtje meende te
moeten opstoken door een dag voor het duel in twee lijvige artikelen het
woord te geven aan een handvol supporters die elkaar anoniem en schriftelijk
naar het leven stonden via internet. De krant voorspelde, middels een stukje
boulevardjournalistiek van het zuiverste water, dat het er heet aan toe zou
gaan in Maastricht en rakelde ook het sjaaltjesverhaal weer op. Een dag
later vatte De Telegraaf het verhaaltje nog even fijntjes samen zodat
uiteindelijk ook de rest van het land op de hoogte was van hetgeen zich die
avond rond de Geusselt zou gaan voltrekken. Samengevat: OKomt allen naar
Maastricht morgenavond want daar is wat loos¹.

Wat zou er gebeurd zijn als het daadwerkelijk allemaal uit de hand was
gelopen? Dan hadden diezelfde kranten dat in hun commentaren ongetwijfeld
keihard veroordeeld, terwijl de redacteuren diep van binnen zouden hebben
gejuicht omdat ze dan toch weer zeker twee dagen lang hun kolommen
moeiteloos hadden kunnen vullen. Over de rug van iedereen die zich
voetballiefhebber noemt.

Laten we wel wezen. Er is niks mis met een gezonde dosis rivaliteit. Juist
door de tegenstelling tussen de arbeidersmentaliteit in Mijnstreek en de
arrogantie in bestuursstad Maastricht komt de eigen identiteit naar boven.
Als de verhoudingen tussen Ajax en Feyenoord niet los gezien kunnen worden
van het mentaliteitsverschil tussen Amsterdam en de Rotterdam, en zolang de
strijd tussen het protestante Glasgow Rangers en haar Katholieke stadgenoot
Celtic meer met de Noord-Ierse kwestie en Schotse onafhankelijkheid te maken
heeft dan met de voetbalsport op zich, is het zeker niet misplaatst om
MVV-Roda in een soortgelijke context te plaatsen (zie: Koempelsjeng in
pierenland 1). In dit kader gezien is zo¹n anti-MVV sjaal niet meer dan een
geslaagde grap. Totdat het Limburgs Dagblad de boel opblies.

Uiteraard gebeurde er niets in Maastricht. Zowel op als rond het veld. Het
aangekondigde Owelkomscommitee¹ was in geen velden of wegen te bekennen en
geen enkele supporter leek de moeite te hebben genomen om vooraf op
oorlogspad te gaan. Teleurgesteld keerden de Oramptoeristen¹ die zich ruim
voor aanvang van het duel bij de hoofd- en bezoekersingang hadden opgesteld,
dan ook huiswaarts. Geen opzienbarende gespreksstof rijker voor zondag na de
ochtendmis of Os avonds tijdens de koffie. Geen reden tot verontwaardiging.

En dat terwijl ik nog zo gehoopt had dat juist iemand uit dát gezelschap een
baksteen of iets dergelijks in zijn of haar bekakte gezicht had mogen
verwelkomen.

A.N. Tipier