Column

CHAOS AD (10-2-99)

In een laatste poging de rechter over de streep te trekken biecht het Roda
bestuur op dat het financieel aan de afgrond staat en binnenkort haar
rekeningen niet meer kan betalen. Is dat werkelijk zo of is het enkel vocale
krachtpatserij om alsnog een bouwvergunning voor hun Duitse zakenpartner af
te dwingen? Laten we (voor onze gemoedstoestand) maar even uitgaan van het
laatste. Roda moet aantonen dat de bouw van Hornbach noodzakelijk is en
trekt de aloude en vertrouwde trucendoos open, doet zielig, huilt
krokodilletranen met tuiten, overdrijft het één en ander en wijst nogmaals
met de beschuldigde vinger in de richting van Heerlen en de aldaar reeds
gesitueerde bouwmarkten bouwmarkten.

Moeten we nu blij zijn met deze constatering? Ik dacht het niet. Iedereen
die de club een warm hart toedraagt schrok zich rot na het krantebericht
over Roda¹s financiële situatie, die blijkbaar koud uit de lucht komt vallen
nadat de club eerst haar beste spelers middels gedegen kontraktverbeteringen
aan zich wist te binden om vervolgens lekker vakantie te gaan vieren in het
overzeese Suriname. Mochten Pickée en Hendriks inderdaad deze kaart hebben
willen spelen om alsnog hun zin te krijgen dan rest hen niets anders dan
zich diep te schamen. Als nooit tevoren gooit het tweetal op deze manier dan
de naam van de club ten grabbel, en nog wel in een periode dat er eindelijk
weer eens geoogst kan te worden. Enige uitleg naar de achterban toe is dan
op zijn minst gerechtvaardigd evenals gepaste verontschuldigingen naar hen
die de trotse clubkleuren dragen en het geel zwart in woord en daad
verdedigen.

Maar stel nou dat het allemaal wel waar is en Roda¹s toekomst door de gehele
bouwklucht echt aan een zijden draadje hangt. In dat geval zou je zeggen dat
het bestuur niks anders rest dan de hand eindelijk in eigen boezem te steken
om zich vervolgens als de gesmeerde bliksem uit de voeten te maken om zich
nooit meer te laten zien op Kaalheide. Het ultieme bewijs van jarenlang
wanbeleid licht dan eindelijk open en bloot op tafel en dan mogen ook
diepgewortelde emoties (dat Hendriks heeft de club ooit van de ondergang
heeft gered wil niet zeggen dat hij nu maar wat mag aanrommelen) geen rol
meer spelen. Binnen drie jaar tijd heeft het Kremlin aan de Parkstraat de
florerende subtopper van destijds dan definitief tot zinken gebracht.

Uiteraard wassen zij vervolgens hun handen in onschuld want juist zij hadden
het toch zo goed voor met de club maar hen werd het werken onmogelijk
gemaakt. Gemakshalve wordt dan maar vergeten dat het juist het Roda bestuur
is geweest die miljoenen heeft gepompt in een stadion waarvan de
financiering nog niet rond was, dat jaar in jaar uit haar beste spelers
verkwanselde, dat elke vorm van slagvaardigheid ontbeerde (waar blijft die
shirtsponsor?), dat de steun van de gemeente Heerlen inzake het nieuwe
stadion simpelweg negeerde en nimmer openstond voor alternatieven, dat
onlangs dusdanig met de verwachte bezoekersaantallen goochelde dat hierdoor
de bouw van de ORodadroom¹ misschien met nog een jaar moet worden
uitgesteld, dat haar eigen supporters nooit zag staan en zelfs regelmatig
meende te moeten schofferen.

Laten we hopen dat de grijze garde achter de eikenhouten tafel de zaken
ietwat aandikte om op de valreep justitie achter zich te krijgen. In dat
geval gaan de heren gewoon ouderwets op hun bek en dat zijn we al jaren
gewend. Mochten de krantenberichten echter wél een realistisch beeld geven
van de huidige stand van zaken dan rest Hendriks en Pickée nog maar een
ding: opstappen. Met alle huilverhalen die daarna onherroepelijk in de media
zullen opduiken op de koop toe. Tranentrekkers over hun inzet, en dat ze
altijd alles in het belang van de club hebben gedaan omdat ze het toch zo
goed voor hadden met het voetbal in de Mijnstreek. En het ergste is dat ze
dat zelf nog geloven ook. Binnen de muren van Sportpark Kaalheide mag hun
wil dan wel wet zijn, in de grote boze buitenwereld gelden andere regels,
normen en wetten. Het wordt tijd dat de heren dát eens beseffen

A.N. Tipier