Column Schrijver: A.N. Tipier
CHAOS A.D. (2) Roda heeft de begroting van het nieuwe stadion rond, kopt het Limburgs Dagblad op 19 januari jl. Zal het dan toch waar zijn? Gaat het dan werkelijk gebeuren? Na zich jarenlang volstrekt belachelijk te hebben gemaakt met verhalen als: Het is te droog dus kunnen we niet bouwen en het heeft zo hard geregend dat de graafmachines wegzakken mogen de heren met de stropdassen zich dan eindelijk op de borst kloppen. Waarschijnlijk heeft men toch even de handen uit de mouwen gestoken om een paar fatsoenlijke founders en sponsors te vinden of heeft men het opzienbarende aanbod van de Gemeente Heerlen met beide handen aanvaard en in samenwerking met alle Parkstadgemeenten een financieel plan uitgestippeld? Ach, het maakt allemaal niet uit. Het stadion komt er! Ik buig me weer over de krant en lees verder... Mits de bouw van Hornbach doorgaat. Met een harde klap sla ik mijn vuist op de tafel en vloek. Met geen woord wordt er gerept over het voorstel van de gemeente Heerlen, er is blijkbaar niet eens nagedacht over andere sponsors. Nee, Roda wacht lekker op de vergunning die nodig is om de Duitse doe-het-zelf-gigant groen licht te geven. Dus is het weer wachten op de oeverloze inspraakprocedures, rechtszaken en de gevleugelde uitspraken van de heren bestuurders. Ik hoor het Pickée en Hendriks al zeggen: volgende week beginnen we, volgende maand beginnen we, voor het einde van het jaar beginnen we, in het voorjaar van 2000 beginnen we. Om een lang verhaal kort te maken: De Peppie en Kokkie van de nationale voetbalwereld laten de toekomst van hun club afhangen van een Duitse handelaar in kopspijkers en deurknoppen. Het bericht in het LD is voor mij de druppel. Ik zal er niet meer van wakker liggen. Of dat stadion er nou komt of niet, het zal me worst wezen. Liever gezellig staan op Noord met een glaasje Brand na afloop in de kantine tussen de spelers, dan zittend op een oncomfortabel plastieken stoeltje in een doodstil stadion dat, tegen de tijd dat het er eindelijk zal staan, voor een extra inkomstenstroom zorgt die dan allang geen recht meer geeft op een plaats in de subtop. Bovendien vraag ik me af of een club, wiens bestuur niet in staat is om ondanks de successen op de groene mat een degelijke shirtsponsor te vinden, wel thuishoort in zo¹n moderne en peperdure sporttempel waarvan ze de financiering niet op een normale manier heeft weten rond te krijgen. Maar ja het heeft natuurlijk wel wat zo¹n sjieke grote bestuurskamer. De hoge heren zien het al helemaal voor zich en dromen rustig verder... A.N. Tipier